Czerpaki stożkowate i półkuliste

Grabowiec, gm. Radymno, stan. 1

Epoka brązu i WEŻ, X-V w. p.n.e. (TKŁ)

Glina, lepienie w ręku

1. wys. 6,6 cm, średn. wylewu 10,7 cm, średn. dna 6 cm; 2. wys. 5 cm, średn. wylewu 8,2 cm, średn. dna 2 cm; 3. wys. 5,4 cm, średn wylewu 7,5 cm, średn. dna 4 cm

MJ-D 368, M/1067 (1), W/42/G1 (3), W/1069/G1 (2)

Osada tarnobrzeskiej kultury łużyckiej w Grabowcu, stan. 1 jest jedną z największych i najdłużej zasiedlanych w regionie (co najmniej 200 lat). Była ona częścią większego konglomeratu osadniczego, który współtworzyła z kilkoma innymi, położonymi w niedalekiej odległości od niej osiedlami. Miejsce to było najprawdopodobniej zasiedlane między X a V w p.n.e. W tym czasie przeobrażeniom ulegał zarówno układ przestrzenny osady, jaki i charakter materiału masowego (ceramika).

Prezentowane czerpaki pochodzące z różnych kontekstów w obrębie osiedla reprezentują formy bardzo typowe dla tarnobrzeskiej kultury łużyckiej. Zabytki tego typu były w użyciu przez bardzo długi czas, od młodszego okresu epoki brązu do wczesnego okresu lateńskiego.

Literatura:

J. Baron, J. Karpow, R. Kuźbik 2014, Osada z późnej epoki brązu i wczesnej epoki żelaza w Grabowcu, pow. jarosławski, woj. podkarpackie. Raport 9, 53-115.

Tekst: Marcin Burghardt