Naczynia miniaturowe

Grabowiec, gm. Radymno, stan. 1

Epoka brązu i WEŻ, X-V w. p.n.e. (TKŁ)

Glina, lepienie w ręku

Wys. 3,7-6,2 cm, średn. wylewu 4-6,5 cm, średn. dna 4,5-5 cm

MJ-D 368, W/6/G1, W/13/G1, W/15/G1, W/41/G1, W/78/G1

Osada tarnobrzeskiej kultury łużyckiej w Grabowcu, stan. 1 jest jedną z największych i najdłużej zasiedlanych w regionie (co najmniej 200 lat). Była ona częścią większego konglomeratu osadniczego, który współtworzyła z kilkoma innymi, położonymi w niedalekiej odległości od niej osiedlami. Miejsce to było najprawdopodobniej zasiedlane między X a V w p.n.e. W tym czasie przeobrażeniom ulegał zarówno układ przestrzenny osady, jaki i charakter materiału masowego (ceramika).

Prezentowane naczynia miniaturowe pochodzące z różnych kontekstów w obrębie osiedla reprezentują formy bardzo typowe dla tarnobrzeskiej kultury łużyckiej. Zabytki tego typu były w użyciu przez bardzo długi czas, od młodszego okresu epoki brązu do wczesnego okresu lateńskiego. Warto zwrócić uwagę na miniaturowy garnek beczułkowaty o numerze inwentarzowym nr W/15/G1. Zabytek został odkryty w obrębie jamy nr 501 - jamy magazynowej – piwniczki, w obrębie której stwierdzono naczynia ceramiczne oraz drobne przedmioty związane z tkactwem.

Literatura:

J. Baron, J. Karpow, R. Kuźbik 2014, Osada z późnej epoki brązu i wczesnej epoki żelaza w Grabowcu, pow. jarosławski, woj. podkarpackie. Raport 9, 53-115.

Tekst: Marcin Burghardt