Pucharki gruszkowate zdobione trójkątnymi festonami z rzędów drobnych nakłuć

Munina, gm. Jarosław, stan. 18 (1); Jarosław, okolice (2)

Neolit, ok. 4 700-4 400 p.n.e. (kultura malicka)

glina, lepienie w ręku, nakłuwanie

Wys. 10,2 cm, najw. wydętość brzuśca 10,4 cm, średn. wylewu po rek. 7,8 cm; 2. wys. 5,6 cm, najw. wydętość brzuśca 6,4 cm, średn. wylewu 5,5 cm

MJ-D, PKW 4/20 (1), MJ-A 463 (2)

Społeczności kultury malickiej należą do młodszych plemion tzw. neolitu naddunajskiego, czyli grup ludności reprezentujących tradycje najstarszych plemion rolniczych Europy. Osadnictwo omawianych społeczności w obrębie ziemi jarosławskiej funkcjonowało od około 4 700 p. n. n. e. do początków IV tysiąclecia p. n. e. i obejmowało głównie żyzne obszary lessowe, rozciągające się w pobliżu Jarosławia oraz w rejonie Pruchnika i Węgierki.

Pucharki gruszkowate – takie jak z egzemplarze z Muniny oraz okolic Jarosławia – to bardzo charakterystyczne formy zaliczane do cienkościennej ceramiki stołowej kultury malickiej. Misterna dekoracja w formie trójkątnych festonów jest często spotykana w materiałach z klasycznego lub późnoklasycznego etapu funkcjonowania tej kultury. Na tej podstawie możemy umieścić naczynia w przedziale czasu od ok. 4 700 do 4 200 p. n. e. Pozostałości osiedli kultury malickiej z tego okresu odkryto m. in. na stanowisku 158 w Jarosławiu oraz stanowisku 18 w Muninie, skąd pochodzi jeden z prezentowanych pucharków.

Zabytki niepublikowane

Tekst: Ela Sieradzka-Burghardt