Odłupki (1) i wiórki (2) obsydianowe

Munina, gm. Jarosław, stan. 18, Pruchnik, stan. 5; Rzeplin, gm. Pruchnik, stan. 5

Wczesny neolit, 2. poł. VI-V tys. p.n.e.

Obsydian, technika łupania

Dł. 1,5-4,6 cm, szer. 0,8-2,9 cm, gr. 0,2-1,7 cm

MJ-D, W/1.4, W/1.5, MNZP MPA-1726, MPA-1757

Różne zabytki wykonane obsydianu – czyli szkliwa wulkanicznego sprowadzonego prawdopodobnie z pogranicza dzisiejszych Węgier i Słowacji – świadczą o dalekich kontaktach mieszkańców ziemi jarosławskiej w okresie wczesnego neolitu. Przedmioty takie odkrywane są przede wszystkim w kontekście stanowisk dwóch najstarszych społeczności rolniczych tych terenów: kultury ceramiki wstęgowej rytej (ok. ok. 5 300-4 700 p.n.e.) oraz kultury malickiej (4 800/4 700-3 600 p.n.e). Wyroby z obsydianu były szczególnie wysoko cenione ze względu na ich niezwykłą ostrość, znacznie przewyższającą standardowo używane wyroby krzemienne.