Fragmentarycznie zachowana misa na pustej nóżce dekorowana owalnymi odciskami

Mirocin, pow. przeworski, stan. 27

Neolit, ok. 4 000-3 800 p. n. e (kultura lubelsko-wołyńska)

Glina, lepienie w ręku, odciskanie

Zachowana wys. 12,5 cm, średn. dna 15,2 cm

IA UR USMA 966, PKW 203/11

Pod koniec V tysiąclecia p.n.e. na tych terenach pojawia się jeszcze jedna społeczność – kultura lubelsko-wołyńska, której główny zasięg obejmował Lubelszczyznę i Wołyń. Niewielka enklawa zajmowana przez ludność o takim obliczu kulturowym istniała w okolicach Łańcuta. Wyraźne wpływy kultury lubelsko-wołyńskiej są widoczne także w materiałach z niewielkiego osiedla na stanowisku 27 w Mirocinie w powiecie przeworskim, datowanego na okres 4 000-3 800 p.n.e, z którego pochodzi omawiane naczynie.

Społeczności tej kultury przyniosły na tereny ziem polskich nową jakość produkcji krzemieniarskiej. Niewielkich rozmiarów wyroby krzemienne, użytkowane m. in. przez ludność kultury ceramiki wstęgowej rytej i kultury malickiej, zastąpiły wióry z doskonałej jakości krzemienia wołyńskiego, których długość nierzadko przekraczała 20 cm. Takie wióry były wytwarzane w profesjonalnych warsztatach krzemieniarskich i trafiały na osiedla już w formie gotowych wyrobów. W tej sposób, pojawienie się długich wiórów wiąże się nie tylko z możliwością wytwarzania znacznie lepszych i trwalszych narzędzi krzemiennych, ale i zwiastuje początki ścisłej specjalizacji w tej gałęzi produkcji.

Literatura:

Mazurek M., Sznajdrowska A. (red.). 2016. Stanowiska 24, 25 i 27 w Mirocinie, gm. Przeworsk. Część I. Osadnictwo późnopolgarskie i kultury pucharów lejkowatych (=Via Archaeologica Ressoviensia 11). Rzeszów: Fundacja Rzeszowskiego Ośrodka Archeologicznego.

Tekst: Ela Sieradzka-Burghardt