Naczynie gliniane

Hruszowice, pow. przemyski, stan. 2

Wczesne średniowiecze, okres wczesnosłowiański, VI – VII w. (kultura praska)

Glina, lepienie w ręku

Średn. wylewu 16,5 cm, średn. brzuśca 18,5 cm, średn. dna 9×9,5 cm, wys. 16,4 – 16,8 cm

MJ-D 423, M/2166/H

Opisywany przedmiot odkryty został na stanowisku nr 2 w Hruszowicach podczas przedinwestycyjnych badań archeologicznych wyprzedzających budowę autostrady A4 prowadzonych w latach 2004-2009. Stanowisko to posiada charakter wielokulturowy. Opisywanie naczynie jest jedynym zabytkiem z tego stanowiska, który umieszczać można w ramach V/VI – VII w. n.e., a więc najstarszą fazą średniowiecza.

Opisywane naczynie należy do grupy najstarszych wyrobów ceramicznych łączonych z obecnością pierwszych Słowian na ziemi jarosławskiej, identyfikowanych z tzw. kulturą praską. Stanowisko nr 2 w Hruszowicach stanowi najdalej na wschód wysunięty punkt w obrębie skupiska stanowisk wczesnosłowiańskich z dorzeczy Sanu i Wisłoka. Samo naczynie jest klasycznym przykładem wytwórczości ceramicznej tego okresu. Jej cechami charakterystycznymi jest brak zdobienia, lepienie naczyń w ręku bez użycia koła garncarskiego i użycie do jego wyrobu gliny z dodatkiem średnio- i drobnoziarnistego tłucznia kamiennego. Powstałe z takiej masy ceramicznej naczynia odznaczają się nierównomiernym wypałem i gruzełkowatymi powierzchniami zewnętrznymi. Na materiały kultury praskiej natrafiono również podczas badań archeologicznych na stanowisku 2 w Czudowicach w gm. Roźwienica.

Literatura:

Jędrzejewska S. 2022, Naczynie z VI–VII w. z wielofazowego stanowiska Hruszowice-Gaje 2 w południowo-wschodniej Polsce, [w:] M. Dzik, R. Gogosz, J. Morawiec, L. Poniewozik (red.) W świecie bogów, ludzi i zwierząt Studia ofiarowane Profesorowi Leszkowi Pawłowi Słupeckiemu, Rzeszów, 327-336.

Tekst: Marcin Burghardt