Naczynia garnkowate o esowatym profilu

Jarosław, Wzgórze św. Mikołaja (1); Święte, gm. Radymno, stan. 11 (2)

OWR, faza B2-C2, 80 – 310 n.e. (kultura przeworska)

Glina, lepienie w ręku

1. średn. wylewu 13x14 cm, średn. dna 10 cm, wys. 19,2 cm; 2. średn. wylewu 20,5-21 cm, średn. dna 17-17,5 cm, wys. 26,7 cm

MJ-A 445, PKW 151.83 (1); MJ-D 382, W/60B/Sw11 (2)

Najbardziej powszechną kategorią zabytków archeologicznych odkrywanych na stanowiskach kultury przeworskiej stanowi ceramika. W garncarstwie omawianego ugrupowania wyróżnić można dwa główne nurty wytwórczości – lepienie naczyń ręcznie oraz przy użyciu szybkoobrotowego koła garncarskiego. W obrębie obu wymienionych grup wyróżnić można cienkościenną ceramikę stołową oraz grubej roboty naczynia “kuchenne”. Ręcznie lepione naczynia “kuchenne” kultury przeworskiej reprezentowane są przez różne formy o szorstkich lub chropowatych powierzchniach, na ogół barwy brunatnej lub szarobrunatnej. To właśnie do tej drugiej kategorii zaliczyć należy oba omawiane garnki. Analogicznie ukształtowane naczynia typowe są przede wszystkim dla terenów Polski południowej, gdzie stanowią element inwentarzy ceramicznych, których główne datowanie przypada na fazę C2, czyli lata 250-325 n.e.

Literatura:

Kieferling G. 1999, Zabytki z młodszego okresu przedrzymskiego i okresu wpływów rzymskich w zbiorach Muzeum w Jarosławiu, [w:] S. Czopek, A. Kokowski (red.) „Na granicach antycznego świata”, Rzeszów, 229-265.

Tekst: Marcin Burghardt